راز دل
دوشنبه 22 تیر 1394
23:06
[ نظرات (0) ]
راز دل را من به یارم گویمش**من به سان خود اهورا خوانمش
چون که یارب خوانمش مستم کند**اوتواند نیست ازاین هستم کند
خویشتن را از گنه آکنده ام**من به لطفش تاسراسر زنده ام
برگنه کاران عالم اوغفور**او بتابد بیشتراز صدکوهه نور
اوعلیم است،اوعظیم است،اوخدا**توبدانی عالم است تابه کجا
گر أهورا،گرکه یزدان خوانمش**گرکه الله،یاکه رحمان دانمش
ازغزالی چون ختن سازدهمی**از گلی چون آدمی سازد دمی
روح او در وادیم غوغاکند**بانگاهی محشری برپاکند
سور اسرافیل محشر یکدم است**اوبه یک دم عالمی برپاکند
باک دارم زان عدالت که درآن**دانه ای کاهی بگردد پیکران
گفت من مثقال ذرن خیر یره**ورنه مثقال ذرتن،شرن یره
بگذرازما ای غفور لایذال**تاکه بگشاییم به سویت ما دوبال
شعر از شاعر تات زبان محمد باقر بیرجندی فخر ابادی
لطفا صبر کنید ...